- qılınclı
- прил. с мечом, со шпагой, вооружённый мечом. Qılınclı əsgər солдат с мечом; qılınclı ot бот. секуринега (растение сем. молочайных)
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
qılınclı
Смотреть что такое "qılınclı" в других словарях:
qılınulı — sif. 1. Qılıncla silahlanmış, belində, ya əlində qılınc olan. Əlləri xəncərli və qılınclı qumuqlar iki tirə olub bir birinə soxulmaq istəyirdilər. Ç.. 2. Qılıncı (3 cü mənada) olan. Qılınclı qaban çox qorxuludur … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səyyaf — ə. 1) qılınclı, qılıncla silahlanmış; 2) qılınc qayıran usta; 3) cəllad … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tiğdar — f. 1) qılıncla silahlanmış; qılınclı; 2) qılınc saxlayan; silahgəzdirən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tirə — 1. is. 1. Nəsil, tayfa. <Dadaş Lələşov:> El bilir ki, onların törəməsi ilə bizim tirə əmiuşağı olubdur. S. R.. 2. Bir biri ilə düşmənçilik edən və ya yola getməyən dəstələrdən hər biri. Naxçıvan əhli, demə, üç tirədir, beş tirədir. Ə. Q..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xəncərli — sif. Xəncər bağlamış, xəncəri olan, yaxud əlində xəncər. Oturmuşlar məğrur, qollar çirməkli; Xəncərli, qılınclı, patron tüfəngli. H. K. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
